Dag 16 Parma

Vanmorgen tijdens het ontbijt heb ik  besloten een dag langer in Parma te blijven, om een indruk van deze stad te krijgen en tijd te nemen om de afgelopen dagen te laten bezinken.
Vanuit een zekere routine, tijdens op deze reis opgedaan, wandel ik naar het allermooiste voorbeeld van lombardijns-romaanse bouwstijl dat uit de literatuur bekend is: het complex van Dom, Compagnie en Baptisterium aan het Piazza del Duomo (Romaanse kunst, Könemann).

De dom (uit de 11e eeuw) is één van de belangrijkste Romaanse kathedralen in Italië, vanwege de klassiek evenwichtige gevel, het verfijnde interieur en de koepel met fresco’s van de in Parma geboren schilder Correggio.

De achthoekige Battistero uit 1196 is ontworpen door de meest briljante beeldhouwer en architect van de Middeleeuwen Benedetto Antelami.

Boven: Parma, Piazza del Duomo met il Duomo, Compagny en Battistero

Midden: Duomo di Parma (westgevel met 3 loggia's (1178)

Onder: Portaal Battistero (1196)

Ik ben vooral erg gecharmeerd van het Piazza del Duomo als geheel en als stedelijke ruimte, als open ruimte in de verdichte historische stad. Het is niet bepaald een gezellig plein, maar heel ingetogen, een beetje streng zelfs, op prettige manier evenwichtig met die vlakke muren en zuivere ronde bogen. Heel duidelijk komt ook hier het regionale fenomeen van de traditionele bestrating met ronde keitjes tot z’n recht, wat de samenhang van de gebouwen aan het plein versterkt.

Ondanks de bekendheid in de vakwereld is het ook hier eigenlijk een dooie boel, maar wat prachtig!

Een beetje gezelligheid vind ik echter vlak om de hoek bij het hotel in de Strada di Garibale, die de centrale noord-zuidas vormt samen en met de Strada G. Mazzine een assenkruis vormt. Het is het levendige hart van de stad.

Voor museumbezoek heb ik vandaag ruimschoots tijd genomen. Het Palazzo della Pilotta (National Gallery) met werken van Leonardo da Vinci, Fra Angelico, Correggio en Tintoretto, die in een indrukwekkende neo-klassieke zaal aan de wanden hangen alsof ze er deel van uitmaken. Het paleis  is oorspronkelijk rond 1583 voor de hertogen van Parma gebouwd in opdracht van Hertog Ottavio Farnese.

In het paleis bevindt zich het beroemde Teatro Farnese, dat geheel van hout is gemaakt (1618). In de Tweede Wereldoorlog is het bij een geallieerd bombardement verwoest en herbouwd in 1962. Het paleis is in 1956 al volgens het oorspronkelijke ontwerp opgebouwd. Bij de brand is ook de toen al beroemde historische Biblioteca van de hertogen van Parma deels verloren gegaan. Maar dat verlies is in 1950 gedeeltelijk goedgemaakt door de opname van de bibliotheek van Mario Ferrarini. Ik heb m’n ogen uitgekeken.

Het complex staat via de Corridore en Ponte Chiuseppe Verdi over de rivier Parma in verbinding met het Palazzo Ducale, dat weelderig gelegen is in het uitgestrekte Parco Ducale. 

Boven: Parma, Palazzo della Pilotta

Midden: Palazzo della Pilotta, Teatro Farnese

Onder: Palazzo della Pilotta, Biblioteca (2x)

Even buiten het centrum is het Auditorium Paganini gevestigd in een oude suikerfabriek, en verbouwd door architect Renzo Piano. Een beetje (post)moderniteit in deze stad vol oudheden is een verademing. Hoewel er een concert gaande is mag ik stilletjes vanuit de enorme hal door de glazen deuren van het auditorium foto’s maken.

Het weer is aanzienlijk opgeknapt en ik heb nog heerlijk in het park rondgehangen en door het centrum gezworven, langs het operahuis Teatro Regio, nog wat detailfoto’s van de kathedraal gemaakt (dat ik werkelijk een prachtig bouwwerk vind), een terrasje aangedaan en tenslotte de beroemde Parmezaanse keuken eer aan gedaan.

Morgen weer gewoon lekker fietsen, de Apennijnen over.

Boven en midden: Auditorium Paganini (Renzo Piano) 

Onder: Parmezaanse kazen