Dag 15 Piacenza - Parma

Cathedrale di Piacenza (detail)

Piacenza - Parma (60 km)

Het weer is niet veel anders dan de afgelopen dagen, alleen is het nog kouder, mèt regen en nog meer wind tegen. Ik vraag me soms af waar ik aan begonnen ben, maar de reden is bekend: het spoor van Emo volgen dat naar Pavia leidt, waar hij de Rijksappel bij de Tempeliers moet afleveren. Ik heb deze reis al redelijk geleerd te nemen zoals het komt.

Het spoor is moeilijk te vinden in de Povlakte. Af en toe verschijnt er een toren aan de horizon, en dan ben ik blij even van die crazy weg af te kunnen, waar alles maar doorjakkert en als er tegenliggers aankomen, vlak langs mij scheurt. Alleen vrachtwagens (van die bakbeesten) houden rekening met het miezerige fietsertje in de regen, maar die kunnen niet anders op deze voor dit verkeer veel te smalle wegen.

Er is nauwelijks een alternatief.. ja, ver omrijden. Gelukkig heb ik een uitstekende verlichting op mijn Stevens Randonneur; dat geeft in ieder geval een gevoel van veiligheid.

Bij Fidenza rijd ik door en moet het dus stellen met een foto van internet van de Cathédrale di San Donnino. Wel jammer, het moet een beauty van Romaanse architectuur zijn in een decor-achtige omgeving. Het is te nat!

Boven: Schuilen tegen de regen (op een Pilippe Starck-stoel)

Onder: Fidenza, Cathédrale di San Donnino (foto internet)

Vandaag ben ik (vooral ter bescherming tegen wind en regen) met de neus op het stuur doorgereden, dus weinig cultuur-historisch verhaal en geen foto's.

Bij de rivier de Taro zijn Emo en Hindrik de rivier stroom-opwaarts gevolgd richting Fornovo di Taro, om de barre winterse tocht over de Apennijnen te beginnen. Maar ik wil Parma bezoeken en steek het brede stroomgebied van de rivier over.

Het weer is een beetje opgeklaard als ik op een bedrijven-terrein in een buitenwijk van Parma opeens ver achter een hoog hek op een groot leeg veld een 'Palladio' denk te zien. Maar dat kan niet waar zijn, met zo’n eigenwijze opbouw. Toch blijkt het na een google-sessie een beroemde villa te zijn, naar een ontwerp uit 1822 van architect Paola Gazola. In 1960 heeft de villa o.a. als decor gefungeerd in de film The girl with a Suitcase, met Claudia Cardinale.

Geen 'Palladio', maar een 'Gazola' (2)

Eigenlijk is het nog te vroeg om in Parma te overnachten, maar ik verlang naar een warme douche.

In het centrum vind ik weer een redelijk goedkoop en in dit geval smaakvol ingericht hotel, vlak bij het beroemde Romaanse ensemble aan het Piazza Del Duomo. Het lijkt er op dat van kamperen echt niets komt. Ik sleep al twee weken nutteloze ballast van tent en kampeerspullen mee. Ik hoop op beter weer in Toscane als ik over de Apenijnen ben!

Smaakvol ingericht hotel in Parma

Boven: Vlinderstoelen, Philippe Starck