donderdag 9 mei 2019

Dag 9 St-J-de-Maurienne - Modane (45 km)


St-Jean-de-Maurienne, Hotel Bar Restaurant Bernard


Pas als ik met mijn vol bepakte fiets buiten sta, merk ik dat het nog steeds regent. De hotelier, wiens enige gast ik met een tweetal motorrijders was, wenst me bon courage. Ik bespeur een gemeend respect. Ik had het eenvoudigste kamertje ooit, maar daar had ik om gevraagd, om de overnachtingskosten enigszins  te beperken.

De D1006, die ik in grote lijnen al vanaf Lyon volg, stijgt steeds merkbaarder. Het verkeer raast vlak langs me heen. Het is een brede weg, maar prettig is anders: het opspattende water hangt in een nevel over de weg. Gaandeweg dringt het tot me door dat ik me niet aan die col moet wagen. En Emo dan? Midden in de winter, te paard? Maar met een ander tijdsbesef, probeer ik me te motiveren. Diep voorover gebogen ga ik alleen nog maar op mijn doel af. Zal ik de col halen?
Het spoor van Emo voert - evenals in Frankrijk, waar Emo ook de rivieren volgde - door een dal waar de doorgaande verbindingen (de oude weg, de autoroute en de spoorbaan) vlak naast elkaar lopen en elkaar en de rivier af en toe kruisen. Ze kunnen niet anders; er is maar weinig plaats. Het levert een dynamisch perspectief op.

Dan is er een omleiding: over 10 km is de D1006 afgesloten. Aarzeling.. het geldt vast niet voor fietsers. Ik rijd door, nu alleen op de brede weg en ga balorig midden op de weg rijden.
Maar dan is inderdaad de weg afgesloten en de omleiding wijst me de bergen in. Daar heb ik geen zin in, met de fiets kan ik er vast wel langs, maar even verderop is de weg werkelijk gebarricadeerd en komt er een geüniformeerd persoon geagiteerd uit het busje dat dwars op de weg staat. Ik mag echt niet verder: er wordt met dynamiet gewerkt. Ik kan alsnog de omleiding door de bergen gaan volgen.





Als ik na ettelijke kilometers verder weer op de D1006 beland, wordt het dal smaller en de rivier onstuimiger. Rondom imponeert de overweldigende natuur. De bergen die tot nu toe vriendelijk de route flankeerden rijsen dreigend voor me op. Daar achter ligt de Mont Cénis. Het is koud, mijn Garmin geeft 8 graden aan als ik op 980 meter hoogte fiets. Hoe zal het daar boven zijn?

Ik wil op tijd in Modane zijn, om eventueel de mogelijkheid van de trein te hebben, die me door de Tunnel du Fréjus aan de andere kant van de berg in Italië aflevert. Het weer belooft niet veel goeds voor de Col du Mont Cenis. Iemand wist me te vertellen dat daar een halve meter sneeuw is gevallen. Mijn besluit staat vast.
Met enige opluchting stap ik la gare de Modane binnen. De automatische deuren openen zich uitnodigend, maar in de hal is niemand. Voor het loket hangt een papier met de vermelding dat er vandaag gestaakt wordt en dat de lokale treinen niet rijden. Over 2 uur stopt er een GTV, maar daar heb ik niks aan. Er gaat wel een bus. Ik wacht een uur, maar dan blijkt dat hij geen fietsen meeneemt. Er bekruipt me een gevoel van radeloosheid, maar bedenk dan dat het toch niks meer wordt en besluit me bij de situatie neer te leggen. Tegenover het station is een hotel.


8 opmerkingen:

  1. Hoe bijzonder, dat je door het lot gedirigeerd werd over die pas te gaan! Achteraf had je dit niet willen missen, toch? Petje af, dat je de uitdaging bent aangegaan. (Wel blij dat ik het pas achteraf hoorde..☺)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Unknown = Hanja (no mystery woman)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Die trein ging zonder Hans. Respect hoor

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat een avontuurlijk etappe :-) Ik hoop voor je dat het weer aan de andere kant van de Alpen wat beter is! Zet ‘m op. Mooie beschrijvingen van je reisdagen. Ik lees ze graag.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hans hoi! Wat een leuk reisverslag. En spannend, je avonturen rond de Col du MC. Kennelijk moest je hem toch al fietsend bedwingen. Ik zou zelf vast en zeker de taxi genomen hebben ondanks de 100 EURO. Maar de foto's en het verhaal van het oude vrouwtje getuigen mooi van het bijzondere van dit avontuur. Ik vind het heel dapper en doorzetterig wat je doet en je schrijft er mooi over, door bv ook je minder positieve momenten te delen. Ik volg je met plezier! Joke

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat een leuk verhaal Hans! Tsja, die weinig toeschietelijke Fransen, die koste wat kost de regeltjes willen handhaven, maken wij hier in Melay en omgeving ook volop mee. Maar ook veel leuke, zoals dat kostelijke oude wijfje dat mogelijk ooit nog het bed heeft gedeeld met Emo en daar nog warme herinneringen aan bewaart. Bon courage Hans!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Hoi Hans, peachtig dat je toch de col hebt (moeten) nemen. Vast verschrikkelijk koud maar hart verwarmend. Ga zo voort en gij zult Spinoza heten of spinazie eten.
    Wim

    BeantwoordenVerwijderen