Dag 18 en 19 Marina di Carrera - Lucca - San Miniato (93 km)

Bij het vertrek in Marina di Carrara sputterde al, waardoor de toch al treurige leegte van een badplaats buiten het seizoen er nog troostelozer uitziet, ondanks de wuivende palm- en statige pijnbomen. Ik vind het nog wel wat hebben ook en trek mijn regenoutfit maar weer aan en maak monter nog een paar foto’s. Een moment denk ik sneeuw te zien tegen de bergen achter het dorp, maar natuurlijk: marmer! Marja en ik zijn in 2010 in Carrara geweest; in de stad lijkt alles marmer, tot en met de stoepranden!

Over de brede Via Aurelia fiets ik moederziel alleen tot Marina di PietrasantaI en volg vanaf hier landinwaarts over kleine landweggetjes weer de Via Francigena, die me weer dichter bij Emo’s reis brengen naar Lucca.

Boven: Marina di Carrara, Via Aurelia

Onder: Carrara (2010)

Was het door het eigentijdse verkeersgeweld in de Povlakte en de regen lastig om het spoor van Emo te volgen, op weg naar Lucca kom ik verspreid in het landschap Romaanse kerkjes en kapellen uit de 12e eeuw tegen, die Emo en Hinrik aangedaan moeten hebben.

Lucca

In het stroomdal van de Sergio wordt het allengs drukker en als ik de rivier oversteek is het nog één rechte weg naar de Porte Sant’Anna in Lucca en fiets ik zo maar door de compleet gave vestingwerken het Romeinse grid op! Het bijzondere daaraan is dat alle straten en pleinen van het oude centrum dezelfde bestrating van grote granietblokken hebben, inclusief het bijzondere Piazza San Michele, waardoor het hele netwerk van de openbare ruimte als een eenheid ervaren wordt. Dat effect is hetzelfde als de plaatsen in de Povlakte, waar de samenhang in de openbare ruimte met kiezelkeitjes uit de Po bereikt werd. In Toscane wordt het graniet nog altijd gewonnen in de bergen.

De San Michele in Foro, die geheel in marmer in Pisaans-Romaanse stijl is opgetrokken, geldt als de mooiste van Toscane. Persoonlijk vind ik de Duomo San Martino ‘mooier’, omdat z'n bouwgeschiedenis zo duidelijk aan het complex is af te lezen.

Boven: Lucca, Chiesa San Michele in Foro

Midden: Lucca, Chiesa San Michele in Foro, westgevel en detail westgevel

Onder:  Lucca, Duomo di San Martino

Ook weer te veel moois voor een vluchtig bezoek, maar zonder even op het beroemde Piazza del Anfiteatro te zijn geweest, dat - zoals de naam al zegt - zijn ovale vorm ontleent aan een Romeins amfitheater, kan ik de stad niet verlaten. Op enkele plaatsen zijn de littekens van het amfitheater nog in de gevel van sommige huizen zichtbaar.

Het was zowaar even droog in Lucca. 

Boven: Lucca, Piazza del Anfiteatro (2)

Midden: Lucca, Piazza del Anfiteatro (vogelvlucht, foto internet)

Onder:  Lucca, Piazza del Anfiteatro (detail buitenkant)

Maar als ik de stad door de voor auto’s afgesloten Porte San Gervasio verlaat begint het weer te plenzen. De Via Romana kan ik 30 km volgen tot de Arno. Af en toe toch maar schuilend als het te gortig wordt, besluit ik na veertig kilometer dat het welletjes is en het eerste de beste hotel neem, als ik er prompt - na een onverwacht stijle beklimming van een soort klif - een uit de regennevel zie opdoemen. Ik bevind me in San Miniato.

Het stadje speelde in de 12e en 13e eeuw door z’n strategische ligging een belangrijke rol in de machtsverhoudingen in het Roomse Rijk. Ook door de schitterende ligging resideerden er diverse keizers, waaronder Otto IV, die ten tijde van Emo’s reis in een machtsstrijd verwikkeld was met Frederik II (Inleiding).

Het kan voor mij geen beter slot zijn van een sombere dag. Het hotel ligt boven op de klif naast de dom, en is gevestigd in het voormalige paleis van Frederik II en latere keizers van het Roomse rijk.
Nog hoger staat de Rocco Frederico II op de Colle della Rocca. Hij is voor Frederik gebouwd als dank voor zijn overwinning op Otto, met de bedoeling om het dal onder controle te houden.

Het regent, nog steeds. Ik besluit (op advies van mijn vriendin) om een nacht bij te boeken. Het stadje is een toeristische trekpleister, maar nu loopt er slechts een enkeling rond onder een paraplu.

Boven: San Miniato, voormalig paleis van Frederik II (mijn hotel)

Boven: San Miniato, op de achtergrond: Torre di Federico II

Onder: San Miniato, mijn hotelkamer en -uitzicht (2)

Dag 19  San Miniato

Om een dag langer te blijven was een goed voorstel: Rome is nog 300 km, dat kan in 3 à 4 dagen. Maandag 27 mei is mijn terugreis besproken, dus heb ik nog een dag of twee, drie voor Rome zelf. Soms heb ik het nodig dat iemand me over mijn obsessieve neiging om "steeds maar verder" te willen heen helpt.

In de regen kijk ik rond in het stadje en maak een paar foto’s, en geniet 's avonds als het eindelijk droog is van een Italiaanse maaltijd, met uitzicht op de Torre di Federico II.

San Miniato (3)