Dag 14 Lomello - Piacenza (92 km)

Omdat ik er gisteren niet meer aan toe gekomen was, toen ik er in Lomello de brui aan gaf, rijd ik eerst nog even langs de Chiesa Santa Maria Maggiore, die met de Battistero San Giovanni ad Fontes  een indrukwekkend bakstenen ensemble vormt. De kapel, die teruggaat tot een paar eeuw voor Emo's verblijf, heeft een oeroude kruisplattegrond die aan de sobere geometrische vormen van het exterieur afleesbaar is.

Lomello, Chiesa Santa Maria Maggiore

In Borgo Ticino, een voorstadje van Pavia, staat onopvallend in de hoofdstraat het Romaanse Ostello Santa Maria in Betlem, waar Emo onderdak heeft gevonden.

Het is een bijzondere ervaring om over de overdekte Ponte Coperto Pavia binnen te fietsen, maar het bouwwerk heeft niet de gratie van bijvoorbeeld de Ponte Vecchio in Venetië. Eigenlijk is het ook een replica: na de verwoesting in de oorlog is hij herbouwd.

boven: Borgo Ticino, Ostello Santa Maria in Betlem

Onder: Pavia, Ponte Coperta

Pavia

De reden dat ik de afgelopen dagen in het spoor van Emo de halve Povlakte tegen de oostenwind heb moeten op beuken, is dat hij de Rijksappel moest afleveren bij de Tempeliers in Pavia (Voorwoord). Pavia ligt oostelijker dan nodig zou zijn voor de kortste weg van Turijn naar Rome.

Helaas is degene aan wie hij het kostbare en geheime voorwerp moest overhandigen een week eerder vertrokken naar Rome. Er zat niets anders op om het kostbare voorwerp mee te nemen naar Rome om het daar alsnog bij de Tempeliers af te geven.

Het Piazza de Duomo is deels omzoomd met arcades, die door dubbele ranke pilaren worden gedragen. Traditioneel voor de regio is de bestrating met kiezelkeitjes van gevel tot gevel, wat het plein tot een eenheid maakt. Het is wat behelpen met tafeltjes en stoelen van de terrassen en het loopt en fietst ook niet echt lekker, maar daarvoor zijn er granieten banen ingelegd. Deze manier van bestraten maakt bij voorbeeld vrije plaatsing van terrassen mogelijk, wat een prettige 'open' sfeer geeft. Doordat het hele oude centrum op deze manier is bestraat wordt het als een herkenbaar en samenhangend geheel ervaren.

Pavia, Piazza de Duomo

Piazza de Duomo, arcade met ranke dubbele pilaren

Pavia, Basilica di San Michele Maggiore

De Basilica di San Michele Maggiore is een typerend en puur voorbeeld van de Lombardijns-Romaanse bouwstijl die zich van de 9e tot de 13e eeuw in de Povlakte ontwikkelde. Bijzonder is de geheel uit zandsteen opgetrokken westgevel met diepliggende arcaden die de daklijn volgen. In de literatuur wordt het een meesterwerk genoemd.

Piacenza

Een thematische reis wordt wellicht eentonig met zoveel aandacht voor kloosters en kerken, maar de insteek van mijn fietstocht is de tocht die een Groningse abt in de 13e ondernam en op zijn reis onderdak kreeg in kloosters, en kerken.

Het interessante daarbij is dat Emo's reis in de overgangs-periode van de Romaanse naar de Gotische bouwstijl plaatsvond, waardoor regionale stijlveranderingen opvallen. De sobere Noord-Europese Romaanse kerkenbouw heeft aan deze kant van de Alpen plaats gemaakt voor een levendiger Lombardijns-Romaanse bouwstijl, die gekenmerkt wordt door diepliggende arcaden die de daklijn volgen en de zijportalen aan de bovenkant afsluiten.

De Cathedrale di Piacenza (1122) is daarnaast opmerkelijk door het wit-roze marmer waarmee de gevel bekleed is.

Cathedrale di Piacenza

Piacenza lijkt - als ik pas tegen de avond het centrum binnenfiets - een verrassend levendige en rijke stad, met fraaie barokke en neo-klassieke bebouwing en prachtige pleinen.

Het was één van de eerste Romeinse nederzettingen in Noord Italië. De plattegrond is gebaseerd op het rechthoekige stratenpatroon van de Romeinse vestiging. Uit het oorspronkelijke kwadrant is door de aanleg van de 16e eeuwse verdedigingswerken de huidige ovale vorm ontstaan.

Nadat ik me geïnstalleerd heb is er niet veel tijd meer om de stad uitgebreid te bekijken. Ik loop een rondje, vooral om een geschikt restaurantje te vinden, en maak wat foto's.
Op het Piazza dei Cavalli zie ik opeens voor het Palazzo Gotico het ruiterstandbeeld van Alessandro Farnese, de hertog van Parma en Piacenza, bij ons bekend als Parma, de Spaanse veldheer en landvoogd van de Nederlanden in de Tachtigjarige Oorlog. Ik herkende het omdat ik hier vele jaren geleden met Marja geweest ben. Uit mijn herinnering maak ik dezelfde foto die ik toen heb gemaakt.

Opeens vind ik het wel genoeg om over steden en gebouwen te schrijven. Ik heb een paar tamelijk vermoeiende dagen achter de rug. Het schemert al, ik neem een bier (mezzo litro) en nog één (piccolo) in een voor mij iets te lawaaierig, maar in ieder geval gezellig café, veel jonge mensen.. zucht.

Boven: Piacenza, Piazza Cavalli met het Palazzo del Governatore en het ruiterstandbeeld van Alessandro Farnese, hertog van Parma

Midden: Het Piazza Cavalli 2019

Onder (ongeveer hetzelfde standpunt): Marja op de markt op het Piazza Cavalli in 2004